In België worden de doses van de extremiteiten en/of ooglens nauwelijks op routinebasis geregistreerd in interventionele radiologie. Echter, het fenomeen van cataract als gevolg van de blootstelling aan ioniserende straling is een groot probleem; men overweegt zelfs het verlagen van de limiet voor de dosis van de ooglens. In nucleaire geneeskunde wordt soms een ringdosimeter gebruikt. Deze dosimeters kunnen echter een onderschatting geven van de maximale opgelopen huiddosis (per cm²) met een factor van 4 tot 10, afhankelijk van de positie van de dosimeter en de procedure.
Één van de voornaamste objectieven van het ORAMED-project (http://www.oramed-fp7.eu/), binnen het 7e kaderprogramma van de Europese Commissie, was het bepalen van de extremiteitsdoses in interventionele procedures en nucleaire geneeskunde. Dit Europese project bestond uit 12 partners en in elk deelnemend land werden metingen uitgevoerd in 3 ziekenhuizen voor interventionele radiologie (incl. cardiologie) en 2 ziekenhuizen in nucleaire geneeskunde.
Om een volledig overzicht van de Belgische situatie te verkrijgen betreffende de problematiek van extremiteitsdoses, en om de noodzakelijke maatregelen te nemen op vlak van stralingsbescherming werd er aanbevolen om het aantal ziekenhuizen waarin metingen werden uitgevoerd uit te breiden.
Met de steun vanuit het Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle werden deze extra metingen uitgevoerd in kader van het Exdos project, waarvan de resultaten nu beschikbaar zijn.